Kot Birmański

Kot birmański (nie należy go mylić z kotem burmańskim) – rasa kota należąca do ras półdługowłosych, uznanych przez FIFe.

WYGLĄD

Kot birmański ma wydłużone ciało, okrągłą głowę z krótkim pyskiem, jednak nie tak krótkim, jak u kota perskiego, "rzymski" nos, szafirowo-błękitne oczy i gęste, jedwabiste futro. Umaszczenie kotów tej rasy to klasyczny colourpoint (znaczenia na łapkach, pyszczku, uszach i ogonie w kolorze kontrastującym z bladym kolorem futerka na grzbiecie), który jest wzbogacony o białe skarpetki na przednich łapkach oraz "ostrogi" na łapkach tylnych. Kolor ostróg i skarpetek jest zawsze śnieżnobiały. Genetyka tej cechy jest niejasna; kot birmański to jedyna rasa mogąca pochwalić się tą cechą. Wyjątkowo trudno jest wyhodować kociaka, który posiadałby idealnie symetryczne "ostrogi" i "skarpetki", dlatego też tak niewiele jest kotów birmańskich na wystawach. Ich umaszczenie musi być idealne, by mogły zdobywać wystawowe.

Występują w siedmiu podstawowych odmianach kolorystycznych: - seal (czarny) - czekoladowy - niebieski - liliowy - rudy - kremowy - szylkretowy, przy czym szylkret możemy podzielić na pododmiany: seal, czekoladowy, niebieski i liliowy. Ponadto, każda z wyżej wymienionych odmian point może mieć swoją wersję pręgowaną (tabby)

Kociaki bimańskie rodzą się białe, wybarwiają się stopniowo aż do osiągnięcia wieku dorosłości (do okolo 3 lat)

HISTORIA

Z historią tej rasy związane są legendy. Według jednej z nich, koty te powstały w klasztorze w Birmie i były tam czczone jako wcielenia zmarłych mnichów. Nie wiadomo, w jaki sposób dotarły do Europy. Najprawdopodobniej samiec i samica zostali przywiezieni z Birmy do Europy na statku. Samiec nie przeżył, ale okazało się, że samica była w ciąży.

Inna z wersji zdarzeń mówi o tym, że pierwsze okazy kotów birmańskich przywieziono do Europy w 1919 jako prezent od kapłanów khmerskich dla Francuza, Augusta Pavie, badacza i podróżnika. W 1925 pierwszy raz pokazano kota birmańskiego na wystawie, a od lat 60. XX wieku można było spotkać koty tej rasy w Stanach Zjednoczonych oraz Wielkiej Brytanii.

Kolejna wersja głosi, że pierwsza para kotów tej rasy została wykradziona przez sługę ze świątyni Lao-Tsun i sprzedana milionerowi amerykańskiemu Vanderbiltowi w 1920.

Są to jednak tylko legendy. W rzeczywistości koty te uzyskano w ramach francuskiego programu hodowlanego z użyciem kotów europejskich krókowłosych, kotów syjamskich i perskich. Owa legenda miała w pierwszych latach po powstaniu rasy zapewnić lepszą sprzedaż, jednak okazała się zadziwiająco trwała.

KOTY BIRMAŃSKIE W POLSCE

Pierwsze koty rasy birmańskiej sprowadziła do Polski Irena Nalewaj. Była to para hodowlana z Holandii.

CHARAKTER

Bardzo przyjacielskie i życzliwe w stosunku do ludzi, koty te są inteligentne i towarzyskie, ale nienachalne. Potrafią porozumieć się z innymi domowymi zwierzętami. Bardzo lubią dzieci. Są raczej nieufne wobec obcych, szybko przywiązują się do swojej rodziny, wybierając sobie szczególnie jednego z jej członków. Nie lubią samotności i potrzebują towarzystwa ludzi.

Źródło: wikipedia.org

Kot Chausie

Chausie jest hybrydą nierasowego kota domowego z dzikim kotem błotnym (Felis chaus) żyjącym w azjatyckiej dżungli.

Pierwsze osobniki wyhodowano w latach 60. i 70. Rasa została zarejestrowana w TICA w marcu 1995 roku.

WYGLĄD

Jest to kot dwa razy większy od przeciętnego kota domowego. Hodowcy, drogą starannej selekcji, starają się utrzymać u tych kotów cechy występujące u dzikich pobratymców, to znaczy wielkość i silną budowę, wyraźne pędzelki na uszach oraz czarne, złociste lub czarno-srebrzyste umaszczenie. Rasa, jak dotychczas, jest mało znana i rozpowszechniona.

Źródło: wikipedia.org

Kot Burmilla

Burmilla – rasa kota z grupy azjatyckiej (ang. Asian Group). Nazywany jest również kotem azjatyckim cieniowanym (srebrzystym)(ang. Asian Shaded). Końcówki włosów kotów tej rasy, ok. 1/8 długości włosa, mają ciemniejsze zabarwienie, powodując złudzenie aureoli dookoła sylwetki.

HISTORIA

Pochodzenie - Wielka Brytania

Rok powstania rasy - 1981

CHARAKTER

Zachowanie - średnio aktywny, czuły, towarzyski

WYGLĄD

Głowa - zaokrąglona z szeroko rozstawionymi uszami i oczami

Oczy - duże trochę skośne

Uszy - zaokrąglone na końcach szerokie u nasady

Sierść - krótka, gęsta, szaro biała z czarnymi pręgami

Źródło: wikipedia.org

Kot York Chocolate

York Chocolate (York czekoladowy) – rasa kota półdługowłosego pochodząca ze Stanów Zjednoczonych.

BUDOWA CIAŁA
Głowa yorka czekoladowego jest w kształcie ściętego trójkąta, bardziej podłużna niż szersza. Oczy w kształcie migdała, złociste, zielone lub intensywnie brązowe (orzechowe). Uszy duże, szeroko rozstawione, ciało smukłe i podłużne, mimo to silne.

UMASZCZENIE
Wzorzec dopuszcza cztery odmiany umarszczenia: czekoladowy, czekoladowo-biały, lila, lila-biały. U kociąt kolory są jaśniejsze, mogą nosić oznaki pręgowania i nakrapiania. U jednobarwnych osobników dopuszcza się białą plamę na brzuchu lub piersiach. Za to u dwukolorowych biały znajduje się na kołnierzu, łapach, brzuchu i często na obliczu.

CHARAKTER
Kot umiarkowanie reagujący i cichy, o średnich wymaganiach uwagi, czuły wobec członków rodziny, pozwalający sobą manipulować, lubi też drzemać na kolanach. Wobec obcych zachowuje się z rezerwą, niekiedy nieco nieśmiały, ale łagodny i towarzyski. Z powodu skłonności do chodzenia ze swym panem, przezwany kotem satelitą.

POPULACJA
W Polsce mało znana.

Źródło: wikipedia.org

Kot Turecki van

Turecki van to rasa kotów domowych pochodzących od kotów z rejonu jeziora Van we wschodniej części państwa tureckiego -Wschodniej Anatolii. Nazywane są w języku tureckim "wan kedisi" ("Van Kedisi"), w języku ormianskim "wana katu" ("վանա կատու"), a w języku kurdijskim "piszyka wane" (Pişika Wanê)). Jeden z niewielu kotów, które wychowane w pobliżu wody potrafią i lubią pływać. Za odrębną rasę został oficjalnie uznany w 1969 roku.

Wygląd - Klasyczny Van jest śnieżnobiały, jedynie na głowie ma jedną albo dwie rozdzielone plamki w kolorze rudym i w tym samym kolorze ogon. Obecnie są znane różne odmiany barwne tych kotów - czarne, niebieskie, kremowe, szylkretowe (zawsze muszą występować plamy na głowie i ogon w tym samym kolorze). Koty te mogą mieć oczy bursztynowe, niebieskie albo różnokolorowe (jedno niebieskie, drugie bursztynowe), co objaśnia się wadą wrodzoną, zwaną różnobarwnością tęczówki (łac. heterochromia iridis). Opis ten dotyczy kotów hodowlanych rasy Van.

Obecnie hodowcy starają się o uznanie odmiany kota Van zwanego w Turcji "Van Kedisi". Istnieje przekaz mówiący o świętych kotach znad jeziora Van. "Van Kedisi" różni się wyglądem od kotów rasowych hodowanych obecnie. Jest wiele śnieżnobiałych "Van Kedisi", które są głuche. W większości ras istnieje podejrzenie głuchoty u kotów białych, gdy co najmniej jedno z oczu ma kolor niebieski. Ostatnio związek hodowców TICA uznał białą odmianę barwną kota Tureckiego Van. W hodowlach Vanów pojawiały się czasem śnieżnobiałe kocięta. Obecnie gdy TICA dopuściła do hodowli białego Vana, ich liczba wzrasta, a hodowcy zaczynają mówić o przypadkach białych kotów w dotychczasowych hodowlach.

Badaniem białego Vana zajęło się Centrum Badań Van Kedisi, które prowadzi badania nad odtworzeniem naturalnej populacji tych kotów, które są jednym ze skarbów narodowych tego kraju. Badania te dołączono do dokumentacji przedstawionej komisji hodowlanej rozpatrującej dopuszczenie białego Vana do hodowli.

Źródło: wikipedia.org

Kot Bengalski

Kot bengalski – rasa kota domowego otrzymana jako hybryda międzygatunkowa.

Cechy - Są bardzo zwinne. Z łatwością dostają się na czubki drzew, potrafią też pokonywać duże odległości, wytrwale maszerując. Dobrze czują się też w środowisku wodnym, są świetnymi pływakami. Wiele dzikich leopardów wypróżnia się do wody, aby ukryć swój zapach przed drapieżnikami (ta cecha została zachowana).

Można się spodziewać, że nowa rasa, wywodząca się od dzikiego kota, odziedziczy po nim choć część tych cech. Ale w miarę jak kolejne pokolenia oddalają się od jego dziedzictwa genetycznego, niektóre z tych cech zanikają, można też nimi manipulować. U pierwszych pokoleń (foundation bengals) można zaobserwować pewną ostrożną inteligencję, niewątpliwie odziedziczoną po przodkach.

Potrzebują one bezpieczeństwa i zazwyczaj z trudem przychodzi im adaptowanie się do jakichś zmian. Mają też problem z przywiązaniem się do człowieka, jeśli jednak tworzy się więź między kotem a jego właścicielem, to jest bardzo silna i jakiekolwiek jej naruszenie może spowodować trwałe zmiany w kociej psychice. Koty te nie są co prawda wojowniczo nastawione i gdy narazi się je na jakąś niewygodną sytuację, zazwyczaj uciekają do cichego schronienia.

Źródło: wikipedia.org

Kot Szkocki Zwisłouchy

Szkocki zwisłouchy - rasa kotów, powstała przypadkiem w 1961 roku w Szkocji. Rozpoczęto hodowlę poprzez selekcję, a nową rasę nazwano Scottish Fold. Nie jest uznawany i dopuszczany do wystaw przez większość organizacji hodowlanych.

Wygląd - Cechą charakterystyczną rasy są małe, załamane uszy, szeroko osadzone, zaokrąglone. Głowa zwisłouchów jest idealnie okrągła. Rozróżnia się różne rodzaje załamań - pojedyncze, pofałdowane (np. załamane ku przodowi, a następnie ku tyłowi), lub niesymetryczne (koty z załamanym jednym uchem są dyskwalifikowane). Za tę przedziwną cechę odpowiedzialny jest dominujący gen powszechnie występujący u innych zwierząt domowych (świń, psów, owiec, itd.). U kotów to zjawisko wyjątkowo rzadkie. Zabawne, zwisające uszy nadają pyszczkowi tego kota wiecznie zdziwiony wyraz.

Młode zwisłouchy rodzą się z uszkami stojącymi, które załamują się dopiero, gdy kociak osiąga wiek kilku tygodni.

Obecnie zwisłouchy szkockie to koty krótkowłose, choć znana jest tez odmiana długowłosa zwana Highland Fold.

Koty zwisłouche umaszczone mogą być analogicznie do umaszczenia kotów brytyjskich krótkowłosych (z wyjątkiem czekoladowego, lila i color point). Barwa oczu musi harmonizować z umaszczeniem.

Dopuszczalne są wszystkie umaszczenia, oprócz maści typu syjamskiego, lawendowej i czekoladowej. Pielęgnacja tego kota jest łatwa, tylko odmiana długowłosa wymaga częstszego czesania.

Charakter - Zwisłouchy są kotami bardzo sympatycznymi i przyjaznymi. Lubią zabawę, są bardzo przymilne.

Jest kotem łagodnym, zrównoważonym i spokojnym, o umiarkowanym temperamencie. Bardzo przywiązuje się do rodziny, jednak najczęściej wybiera sobie jedną osobę i staje się jej najlepszym przyjacielem. Nie jest jednak natrętny w domaganiu się pieszczot. Najczęściej żyje w zgodzie z kotami i innymi zwierzętami domowymi.

Mimo że koty te nie są zbyt skoczne, uwielbiają polować.

 Źródło: wikipedia.org